- świecić
- 1. pot. Świecić cerami, łatami, dziurami «mieć podarte, połatane ubranie, buty»: Był wychudzony, ubrany w wysmarowaną panterkę i świecące dziurami spodnie. M. Nurowska, Czyściec.2. pot. Świecić gołym ciałem, golizną, posp. gołym tyłkiem «pokazywać gołe ciało, być zbyt skąpo ubranym, zbytnio obnażonym»3. Świecić komuś czymś w oczy «przechwalać się przed kimś, ostentacyjnie coś komuś pokazywać, przedstawiać siebie lub jakąś sytuację w korzystnym świetle»: Jak więc powiadał Gierek, lepiej było mieć wówczas w aktach mały, tak błahy haczyk, jak ten ze Świerklańca, niż świecić w oczy nieznośnie czystym kontem. Jedną z żelaznych zasad systemu stalinowskiego było założenie, że nie ma ludzi bez winy, a zatem człowiek z czystą kartoteką z natury rzeczy stawał się podejrzany. J. Rolicki, Gierek.4. Świecić (przed kimś) oczami za kogoś, za coś «wysłuchiwać zarzutów, które powinny być skierowane do kogoś innego, tłumaczyć się przed kimś za kogoś; także: wstydzić się za kogoś»: Na półrocze zainkasujesz (...) ocenę „odpowiednią” ze sprawowania, a ja będę cię musiał tłumaczyć i świecić za ciebie oczami. T. Bojarska, Świtanie.5. Świecić przykładem «postępować wzorowo, w sposób godny naśladowania»: Głównym zadaniem sztuki jest wychowywać. Dlatego artysta musi świecić przykładem. Musi być uosobieniem harmonii, ładu. KF 1/1996.Coś świeci pustką (pustkami) zob. pustka 1.
Słownik frazeologiczny . 2013.